Geboden Oplossing:

De zaak van de heer Barendse loopt al sinds 1981. We hebben de klacht al sinds 1999 in behandeling, maar helaas zijn we er tot nu toe nog steeds niet in geslaagd de zaak tot een einde te brengen.

Eén van de advocaten die zich in de jaren ’80 ook met deze zaak heeft beziggehouden liet ons desgevraagd weten dat de expert in deze geen enkel verwijt kan worden gemaakt. Dit is destijds ook vastgesteld door de rechter – met wiens uitspraak de heer Barendse destijds ook akkoord ging. Overigens bereikte de expert destijds een regeling voor de heer Barendse met wederpartij, die ook werd uitgevoerd. Pas na de uitvoering van de regeling kwam de heer Barendse hier op terug.

Tijdens een persoonlijk gesprek van de heer Barendse en de toenmalig directeur van Stichting Rechtsbijstand (nu Stichting Achmea Rechtsbijstand) in 1999 bood Stichting Rechtsbijstand de heer Barendse coulancehalve een geldbedrag aan. Hierop ging de heer Barendse niet in. In januari 2004 beklaagde de heer Barendse zich bij Interpolis (opnieuw) over de gang van zaken. In februari van dat jaar liet de toenmalige directeur van Stichting Rechtsbijstand de heer Barendse nogmaals weten dat het aanbod voor wat betreft het geboden geldbedrag nog stond. Weer ging de heer Barendse niet in op het aanbod.

In maart 2005 beklaagde de heer Barendse zich opnieuw bij ons. Hij zei dat hem “een kleinigheid” was aangeboden maar beschuldigde Interpolis ervan “deze belofte niet te zijn nagekomen”. Dit terwijl hij zelf geen gebruik heeft gemaakt van ons aanbod. Nadat we een jaar eerder de beantwoording van de klacht over hadden gelaten aan Stichting Rechtsbijstand besloten we nu dat de klachtenmanager van Interpolis een reactie zou geven. Met de reactie van de klachtenmanager nam de heer Barendse geen genoegen. Hij vroeg ons het aangeboden bedrag uit te keren en dat gebeurde ook. Omdat er echter (opnieuw) geen nieuwe feiten aan het licht kwamen in de brief die de heer Barendse ons stuurde gingen wij verder niet in op zijn bericht. Dit lieten wij hem schriftelijk weten.

In november 2005 liet de heer Barendse ons weten de publiciteit te zoeken met een ingezonden brief, die hij eerst bij ons voorlegde voor een reactie. Wij lieten de heer Barendse weten dat wij ons niet herkenden in het beeld dat meneer schetste. Daarnaast lieten wij hem weten dat wij het betreurden dat meneer aandacht voor zijn zaak probeerde te vragen bij de media, ondanks de uitspraken van de rechter, onze reacties naar aanleiding van uitvoerige onderzoeken van het dossier en onverplichte vergoeding van ruim € 5.400,00. Maar ook dat we de gevolgen van zijn actie met vertrouwen tegemoet zagen. Daarna bleef het stil.

In februari 2010 stuurde de heer Barendse een nieuwe e-mail naar de klachtenmailbox van Interpolis. Wij wezen hem erop dat wij de zaak gesloten hebben en houden, wegens het nog altijd ontbreken van nieuwe feiten in deze zaak. Daar kon meneer zich nog altijd niet bij neerleggen. Inmiddels is het zo ver gekomen dat wij inderdaad niet meer reageren op de e-mails van meneer – er komen geen nieuwe feiten aan het licht en wij hebben alles gezegd wat we willen en kunnen zeggen. De heer Barendse blijft nu geregeld op deze zaak terug komen, maar wij blijven bij het standpunt dat wij jaren geleden al innamen.

Wij betreuren het enorm dat de heer Barendse er na al die tijd nog steeds niet in slaagt afstand te nemen van zijn ongenoegen. Het is zeker niet zo dat wij niet met hem mee kunnen voelen, maar alle brieven en e-mails die er in de afgelopen jaren over en weer zijn gegaan bevatten niet meer dan een doorgaande herhaling van zetten. Het spijt ons oprecht dat we meneer niet tevreden kunnen stellen, maar wij zijn er ook van overtuigd dat we er in de afgelopen veertien jaar alles aan hebben gedaan om zijn klacht op een serieuze manier te benaderen en op te lossen.